رفقا حلالم كنيد ...

نان پاره ز من بستان

جان، پاره نخواهد شد

وان را كه منم مأوا

آواره نخواهد شد

وان را كه منم خرقه

عريان نشود هرگز

وان را كه منم چاره

بي چاره نخواهد شد

---

مي چرخم و مي رقصم و مي نوشم از اين جام

بيخود شده از خويشم و از گردش ايام

اين عشق الهيست

حق لايتناهيست

اين عشق الهيست

اين شور خداييست

---

آنكس كه رُخش بيند

پاداش نخواهد هيچ

بي او به بهشت اندر

يك لحظه نپايد هيچ

اين عشق الهيست

حق لايتناهيست

اين عشق الهيست

اين شور خداييست

---

از خويش برستم من

بر سجده نشستم من

خويشم همه غير آمد

از غير گسستم من

بتخانه زدم آتش

آتشكده را خاموش

( لات و هُبل و عُزا

از پايه شكستم من ) ( 2 )

---

مي چرخم و مي رقصم و مي نوشم از اين جام

بيخود شده از خويشم و از گردش ايام

اين عشق الهيست

حق لايتناهيست

اين عشق الهيست

اين شور خداييست ...

 

اي كاش گداي تو مي شدم ...

   

      لب ما و قصه‌ی زلف تو، چه توهمی! چه حکایتی!
     تو و سر زدن به خیال ما، چه ترحمی! چه سخاوتی!

     به نماز صبح و شبت سلام! و به نور در نسبت سلام!
     و به خال کنج لبت سلام! چه تبسمی! چه ملاحتی!

      وسط «الست بربکم» شده‌ایم در جمال تو گم
      دل ما پیاله، چشم تو خم، زده‌ایم جام ولایتی

      به جمال، وارث کوثری، به خدا حسین مکرری
       به روایتی خود حیدری  و محمدی به روایتی

 «    بلغ العُلی به کمالِ» تو «کشف الدُجی به جمال» تو
       دل مست عالم و خال تو، صلوات بر تو که حجتی

      شده رنگ چشم تو در ازل، وسط بهشت، نهر عسل
      زده مهدیا! به کام غزل، لب نام تو چه حلاوتی!

       زد اگر کسی در خانه‌ات و گرفت هر که نشانه‌ات
       دل ماست کرده بهانه‌ات تو بگو که نمانده مسافتی

        نگران شده‌اند قافله‌ها، به سر آمده‌اند حوصله‌ها
       به دعای نیل فاصله‌ها، تو بزن عصای اجابتی

        لب تو گرفته به بازیم، نیِ شادم اگر بنوازیم
        به نسیم یاد تو راضیم نه گلایه‌ای نه شکایتی

        نه، مرا نبین، رصدم نکن، و نظر به خوب و بدم نکن
         به درت نرسیده ردم نکن تو که از تبار کرامتی

قاسم صرافان

وقت جنگ است ، خدايا تو به فرياد برس ...

                  " ظهر الفساد في البرٌ و البحر بما كسبت ايدي الناس ... "

                                          بدون شرح !

                        يا علي(ع) ، احزاب پشت خندق اند ...

راز خلقت همه پنهان شده در عین علی ست/ کهکشان ها نخی از وصله ی نعلین علی ست

مولای ما نمونهء دیگر نداشته است

اعجاز خلقت است و برابر نداشته است

وقت طواف دور حرم فکر می کنم

این خانه بی دلیل ترک برنداشته است

دیدیم در غدیر که دنیا به جز علی

آیینه ای برای پیمبر نداشته است

سوگند می خورم که نبی شهر علم بود

شهری که جز علی در دیگر نداشته است

طوری ز چارچوب در قلعه کنده است

انگار قلعه هیچ زمان در نداشته است

یا غیر لافتی صفتی در خورش نبود

یا جبرِِییل واژهء بهتر نداشته است

چون روز روشن است که در جهل گمشده است

هر کس که ختم نادعلی بر نداشته است

 

این شعر استعاره ندارد برای او

تقصیر من که نیست برابر نداشته است

                                                                              "سيد حميد رضا برقعي"